Niste nikada čuli za trkački jednocilindrični motocikl koji je pravio Ducati tokom devedesetih? Nije ni čudo, napravljano ih je svega 67, i to svi su bili za pistu (niti jedan se ne može registrovati za cestu). Motocikl je predstavljen 1993 godine
Dizajn vam djeluje poznato? Pomenimo da se godinu kasnije pojavio 916 koji se dizajnom oslanjao na ovaj model.
Kakva tehnologija je korišćena za ovaj Supermono? Za pogon je konstruisan jednocilindrični motor zapremine 549 ccm. To je bio četvorotaktni, vodeno hlađeni motor sa elektronskim ubrizgavanjem. Takav motor oslobađao je 75 KS što je, uz težinu od 118 kg i u tipično Ducatijevskom stilu vrhunske komponente vješanja, bilo dovoljno za 225 km/h.
Tada (1993 godine) ovaj trkač koštao 30.000 $, no na pisti je uglavnom opravdavao uloženi novac. Tada je bilo dosta zahtjeva da se napravi i modifikovani model koji bi se mogao registrovati, ali iz Ducatija nisu htjeli da se upuste u tu ,,avanturu'', jer, oniliko koliko bi koštao ne bi ,,na papiru'' nudio adekvatne performase. Zato, ako bi se i dokopali nekog od 67 napravljenih, mogli ste ga voziti samo na pisti.
Kada je već pravljen za pistu, gdje je korišćen? European Supermono Cup ili kako su ga zvali Sound of Singles je bila trka u okviru (prateći događaj) SBK i više je služila da se ispitaju razne komponente koje bi se koristile kasnije u SBK, a povoljnost je jer se European Supermono Cup vozi na istim stazama kao i SBK. Najuspješniji na ovom motociklu bio je Robert Holden koji je osim u Supormeno cupu učestvovao sa ovim motociklom i na Isle of man TT gdje 1994 godine ubelježava drugo mjesto, dok se za 1995-tu godinu Supermono upisuje kao pobjednik. Pomenimo da je tokom 1993 godine napravljen 41 motocikl, dok je sledećih 26 motocikala napravljeno tokom 1996 godine. Ti koji su napravljeni dvije godine kasnije imali su nešto veću kubikažu koja je iznosila 572ccm što je bilo dovoljno da se snaga poveća na 80 KS.
Ovime se priča o trkačkom modelu Supermono završava, tim prije što nije realizovana civilna verzija. Još jedan trkački model iz velike plejade Ducatijevih modela koji sada egzistiraju samo u muzeju ili na trkama veterana. No, ova priča poprima nešto drugačiji tok, i to zahvaljujući izvjesnom gospodinu čije ime i prezime je Alistair Wager. On je radio u Ducatiju, dok je 2001 godine vodio HMC Ducati AMA Superbike tim. Od 67 ručno napravljenih modela Supermono, gospodin Wager je napravio 20 ovih motocikala. Pošto je i na taj način bio vezan za ovaj model on je bio najglasniji da se pokrene proizvodnja civilne verzije ovoga modela. Zbog položaja koji je imao, dobio je i fabričku podršku Ducatija kod spremanja civilne verzije.
uz cjenu od 35.000 funti, pa, zapravo je povoljno, jer za nekih od 67 originala danas bi se trebalo izvojiti znatno veća suma, a ne bi ga mogli registrovati, niti imao ovako dorađene komponente
).
