Brajan Krigton (Brian Crighton), bivši moto-trkač i prodavač motocikala 1984 godine se zaposlio u Nortonu. Iz ugla bivšeg trkača uoćava veliki potencijal rotacionog motora (koga tada i imaju u ponudi, Interpol 2). Međutim u Nortonu nisu bili zainteresovani za takav projekat pa na razvoju radi u slobodno vrijeme i vikendima. Ipak, to je stanje bilo nepodnošljivo pa 1986 godine napušta Norton. No, već 1987 godine Lc Roux preuzima vlasništvo nad Nortonom koji vraćaju Krigtona te tokom 1987 razvijaju trkački motocikl. Osnova je dobro poznati rotacioni motor sa dvije komore radne zapremine 588 kubika koji se hladi pomoću vazdušnih strujanja. Motor je proizvodio 135 KS pri 9.000 o/min. Sa aluminijskim ramom i rotacionim motorom težina ovog trkača je bila ispod 145 kg. Oznaka ovog motocikla je bila RC 588 i učestvaovao je na nekoliko trka tokom 1988 godine. Iako je to bio eksperimentalni model da se uoče potencijali uspio je da zabilježi nekoliko pobjeda.
Za sezonu 1989 spreman je bio RCW 588. Prešlo se na hlađenje vodom dok je motocikl u svim detaljima poboljšan. Zbog neočekivanog uspjeha novajlije prošle sezone obezbjeđen je i jak glavni sponzor. Te sezone RCW bilježi čak 10 pobjeda. Osvojio je dva šampionata (750 cc TT Formula One i MCN/ACU britanski šampionat). To je bio uspjeh koji je zatekao konkurenciju. Ipak, i pored tolikih uspjeha u vrhu trkačkog tima je bilo dosta trzalica pa su do kraja sezone neki napustili kompaniju. Kako je ovo bio uspješan motocikl on je služio i 1990 kao i 1991 godine. Tokom 1990 godine na TT trci motocikl po radaru postiže 189 mph (304 km/h) što je najveća brzina zabilježena na stazi tokom trke. Godine 1992 FIM dopušta Nortonu da se takmiči i u najprestižnijem GP šamionatu. Podsjetimo, tada su se takmičili dvotaktni motori radne zapremine 500 kubika, a pravilima je dozvoljeno da se može takmičiti I rotacioni motor, gle čuda, radne zapremine do 588 kubika. Na premijernoj trci ostvaruju 12 mjesto što nije loš rezultat, još ako uzmemo u obzir da se isti motocikl takmičio i u još nekim šampionatima. U svakom slučaju RCW 588 je model koji bi trebao biti upamćen ne samo u Nortonovoj istoriji, već i u istoriji motociklizma jer se drugačijom koncepcijom uspješno nosio sa konvencionalnom konkurencijom.
Za sezonu 1992 godine prstavljen je naslijednik modela RCW 588, model NRS 588. Taj model osvaja TT trku, prvu za Norton poslije 1973 godine. Krajem 1992 godine povlači se i jaki sponzor (John Player) a glavni vozač je slomio nogu. Ipak, tokom 1993 godine zavrašavaju na drugom mjestu u Britanskom Supercup šampionatu.
Zadnja evolucija ovog modela je viđena 1994 godine. Taj motocikl su uglavnom zvali Roton.
No, kako se završava ova priča zvana trkački motocikl? Vjerovali ili ne ,,administrativno’’. Trkački tim Nortona je koštao 200.000 funti godišnje. Tokom 1994 godine uz toliki buđet ostvareno je 22 pobjede, 21 drugo mjesto i 10 trećih mjesta. Iz centrale Nortona nisu dobijali nikakvu tehničku podršku, a još manje im je padalo na pamet da povećaju buđet. Kada je Honda cjelokupnom Norton timu ponudila posao za sledeću 1995 godinu svi su prihvatili da pređu u Hondu, a to je značio i kraj razvoja ovog trlačkog motocikla koji je čitavo vreme bio najbrži motocikl u klasi ...